Februari al. Onze laatste volledige maand. Time flies.

De man met de tent (zie gisteren) lijkt het gered te hebben. Misschien dat het komt omdat het vrij snel gestopt was met regenen. Wij hebben alleszins goed geslapen.

Tussen Fortrose en Invercargill was niks meer dat het stoppen waard was. We zijn dan ook in 1 ruk naar daar gereden. De kindjes en ik gingen nog eens shoppen, want het zal wellicht de laatste grote stad zijn die we de komende dagen zullen tegenkomen.

Ook na Invercargill was het niet zo heel veel soeps. We hebben boterhammetjes gegeten (en vooral serieus uitgewaaid) aan mooie kustrotsen in Riverton. 

En dan hebben we wat kilometertjes gevreten terwijl de kindjes sliepen. Ik heb ons een keer of 2 aan de kant gezet om wat fotootjes te nemen want het landschap mag er best wezen.

Eerst waanden we ons in België, alleen de lintbebouwing moesten we erbij denken. Maar hoe dichter we Fiordland naderden, hoe imposanter het landschap werd. Eerst begon het zachtjes te glooien, vervolgens konden we in de verte schaduwen van bergen zien en uiteindelijk reden we weer tussen de bergen. Prachtig!

Onderweg waren we ook nog even gestopt aan de langste hangbrug van Nieuw-Zeeland (the Clifden suspension bridge). Ze was bedoeld voor paard en kar, maar uiteindelijk hebben hier nog auto’s en zelfs vrachtwagens over gereden. Indrukwekkend. 

Uiteindelijk hebben we doorgezet tot Manapouri waar we op een vreemde camping zijn terecht gekomen: alles is pico bello in orde: de keuken en het sanitair kraaknet. Mooie, verzorgde plaatsen voor de mobilhomes, enz. Maar toch zijn heel veel dingen onpraktisch en heerst er totaal geen sfeer op de camping. Bv de sanitaire blok is zo geplaatst dat zelfs de dichtsbijgelegen plaatsen (dat zijn wij) zeker 50 meter moeten stappen voor ze er zijn. Op de kookvuren (met 2 pits) in de keuken passen geen 2 potten naast elkaar. Er is een grote eetruimte en living, maar je kan je niet inbeelden hoe ongezellig die is, … Alles wat er moet zijn, is er en is op zich perfect onderhouden – zelfs tot en met een kruidentuintje – maar allemaal zo geplaatst dat het zeer onpraktisch of ongezellig is. Zeer bizar. Alsof de mensen die dit gezet hebben en nu runnen nooit zelf gekampeerd hebben. 

De ‘scenery’ mag er hier alleszins wezen: