Vandaag rustig begonnen met een bezoekje aan de iSite van Te Anau. We hopen een meerdaagse wandeling ergens in Fiordland te doen, maar we hebben bagagetransport nodig. Eens kijken of dat op een van de tracks mogelijk is. Probleem is dat ze allemaal nogal afgelegen zijn en de hutten bijna niet bereikbaar. We hebben wel iemand gevonden die meerdaagse wandelingen organiseert in zijn eigen hutten die van een goed bed, eten en personeel voorzien zijn. Maar dat kost ons 3000 NZD per persoon. Dat hebben we niet meteen over voor 3 dagen wandeling…. Ons bezoekje levert niet meteen veel op: we zullen moeten blijven zoeken. Wel hebben we een boottochtje op Milford Sound geboekt voor morgen om 9u. Dat wordt heel vroeg uit de veren.

Daarna richting Milford Sound gereden. De weg van 110 km is op zich al een ongelooflijke highlight met prachtige zichten. Wij hebben ze vandaag allemaal overgeslagen: wegens veel te druk en bovendien willen we absoluut de Key Summit wandeling doen. Dit is een absolute topper bij prachtig weer wegens ongelooflijke vergezichten (aldus de Lonely Planet).

Niets is minder waar. De waw-momenten vlogen in het rond eens de muur van bomen en struiken wat dunner wordt en je een glimp van de omgeving kan opvangen.

Aan de top was het uitzicht helemaal om vingers en duimen van af te likken: je hebt hier zicht op maar liefst 4 valleien allemaal uitgesleten door 1 gletsjer enkele tienduizenden jaren geleden. De gletsjer kwam van 1 vallei en splitste hier bij Key Summit om ook de 3 anderen netjes uit te slijten.

Prachtig.

 Ik heb ook ontdekt dat ik heel veel van de bergen houd. Meer dan van bos of zee of strand of … . Bergen zijn zo machtig. Ze doen je zo klein voelen. En dat zicht.

Soit. We zijn naar boven ‘gevlogen’: onze Lander was in bloedvorm. Die 400 hoogtemeters vormden blijkbaar nauwelijks nog een uitdaging. En naar beneden ging zelfs nog een pak sneller. Boven hebben we uiteraard ruim onze tijd genomen om al dat moois zo veel mogelijk te absorberen.

Daarna naar een ‘DOC campsite’ gereden: de laatste voor Milford Sound is nog zo’n 1,5 uur rijden daar vandaan. Maar de camping in Milford is blijkbaar al maanden van tevoren volgeboekt. De prijzen zijn er nochtans niet min.
We zitten op een prachtige locatie tussen de bergen, maar zijn zeker niet de enige. 

Ik schat dat hier ergens tussen de 70 en de 100 wagens of mobilhomes staan. Niet mis dus.
Wanneer de kindjes in bed steken, ben ik nog even naar Lake Gunn gewandeld. 

Alweer door een prachtig bos met gigantische bomen begroeid met mos. Hier en daar ligt er eentje. Omgevallen. Hoe is dat mogelijk: meters en meters en meters boom. Plat op de grond, de wortels in de lucht. 

Dit lijkt – nee, dit is – een oerbos. Het bos der bossen.
Morgen nog meer van dat moois.