
Onze 100ste dag in Nieuw-Zeeland vandaag. Dat moet gevierd worden met een uitstapje naar een van de topattracties van Nieuw-Zeeland: Milford Sound.
Wat een teleurstelling. Zo top als doubtful sound was, zo’n teleurstelling was milford sound. Was het het prachtige weer – geen wolkje in de buurt – dat de spelbreker was. De zeer steile bergen gaven meteen al hun geheimen prijs. Er was geen greintje mystiek, alleen ruwe, blote – weliswaar imposante – berg.

Ook de watervalpracht was een pak minder. Niet alleen in aantal watervallen, maar ook in omvang.

Of was het misschien de mensenmassa op de boot die het idee van rust, stilte en harmonie vakkundig de nek om wrong? Neem ze het eens kwalijk: wij waren daar ook. Niemand keek ook erg gelukkig. Geen lachende of vrolijke gezichten. Alleen mensen die veel te vroeg en met het verkeerde been uit bed waren gestapt.
Misschien was het wel dat laatste: te weinig slaap. Al konden we na de slapeloze nacht in doubtful sound de natuurpracht nog steeds naar waarde schatten.
Nee mensen, als je moet kiezen: ga vol voor doubtful sound en laat milford sound links liggen.
Of toch niet helemaal, want de weg er naartoe was ongelooflijk indrukwekkend. Met steeds steiler wordende bergen, smalle valleien en imposante rivieren. Allemaal geschapen door bergen en bergen ijs duizenden en duizenden jaren geleden. Enkel de hoogste bergen kwamen toen boven de kilometersdikke laag ijs uit. Stel je eens voor. En milford sound is zeker nog steiler dan doubtful sound. Nu ja, been there, done that. Het is zo’n beetje een must als je naar nieuw-zeeland komt.
Op de terugweg – naast the chasm – nog ‘even’ langs de humbold falls geweest – 17 km onverharde weg – en een beetje verder in de vallei blijven hangen bij een camping in het midden van de bergen aan een riviertje.

De camping genereert zijn eigen elektriciteit, enkel tussen 18u en 22u. Is dat niet charmant. Het lijkt het wel. Het heeft een aantrekkingskracht op mij. Zou ik hier mijn pensioen willen doorbrengen? Het is een inspirerende omgeving. Ver van de wereld en de luxe. Je hebt hier wel massa’s van die vervelende sandflies. Ze vreten ons op. Je moet ermee leven. Dat hebben we ondertussen wel geleerd en dat doen we ook.
Ja, misschien is dit wel iets voor mijn pensioen. 😇