Vandaag goed op tijd opstaan, want we gaan een tripje maken met een heuse stoomboot naar een schapenboerderij (Walters Peak Farm).
Dat klonk ons in de oren als een top activiteit voor de kindjes. En dat was het ook. Maar ook voor ons was de trip top.
De stoomboot – om te beginnen – was prachtig opgemaakt.
En wat meer was: ze hadden de machinekamer open gemaakt zodat je kon zien wat er gebeurde: van het opgooien van de steenkool, tot en met alle hydraulische elementen die de boot in beweging moesten brengen. Schitterend. Je zag 3 tot 4 mensen continu bezig met draaien aan wieltjes, olie bijgieten, steenkool bijdoen, enz. Werkelijk indrukwekkend. Het geeft je een idee van wat een onderneming reizen vroeger wel niet was. Op een dag verbruikt dit ‘beest’ ook 30 liter olie en bovendien heeft het 1 ton (!) steenkool nodig om 1 uurtje te varen aan volle kracht. Erg ecologisch zal onze trip over het meer niet geweest zijn…
Ook de schepenboerderij was prachtig. Eerst kregen we een demonstratie schapen scheren – met bijhorende uitleg. Dat was alvast mooi om zien. Het schaap – feitelijk een lam – was verlamd van de angst en liet alles goed doen. Waar zou dat woord ‘verlamd’ toch vandaan komen?
Daarna een demonstratie van wat herdershonden zoal kunnen en hoe die de schapen krijgen waar je ze hebben wil. Imposant. De herder hoeft werkelijk niets te doen, behalve wat commando’s geven aan enkele honden. Die verzamelen eerst alle schapen en drijven ze vervolgens in de juiste richting. Wat een kunde!
Vervolgens was het tijd voor thee en dan mochten we de dieren nog eten geven.
Ze hadden herten, prachtige schapen, een fantastisch ras koe (zie ook foto) en alpaca’s.
Herinner je je trouwens nog die blog-post waar ik een foto van enkele prachtige schapen gepost heb (bij lake Tekapo)? Ik heb vandaag geleerd dat dat Merino schapen zijn. Zeg nu nog eens dat ik geen smaak heb? 😉
Dan was het alweer tijd voor de terugtocht. Nog eens drie kwartier op de stoomboot. Alles bij elkaar een hele mooie en leerrijke uitstap.
Ondertussen was het weer spijtig genoeg drastisch veranderd van zon naar regen.
Dus besloten we – na een tussenstop in de Mc Donalds – ons haar nog eens te laten knippen. Na een kort kapperbezoek besloten we verder te rijden naar Wanaka omdat het daar beter weer zou zijn. We moeten nog wel eens terugkomen naar Queenstown en Glenorchy om wat te wandelen, want op dat vlak hebben we hier nog niets gedaan.
De tocht naar Wanaka was prachtig, ondanks het druilerige weer. Met momenten zagen we niet veel, maar plots konden we toch weer een glimp opvangen van de bergenpracht waar we aan het doorrijden waren. Het houdt hier maar niet op.
Volgens Lonely Planet is Wanaka een Queenstown in wording en bovendien kan de Lonely Planet maar niet beslissen welke setting de mooiste is.
Wij hebben al beslist: Wanaka! Zonder twijfel. Ik ben hier even gaan lopen na het eten. Wat ik gezien heb – sorry, ik heb nog geen foto’s – is gewoonweg verbluffend. Ik kijk ernaar uit om hier te gaan wandelen.