We zijn hier nu al enkele dagen en nu pas komt het ervan om te bloggen. Vooral omdat we allevier heel moe waren en tot eergisteren altijd samen zijn gaan slapen – om een uur of acht. 

Alles begint nu stilaan in zijn plooi te vallen: de jetlag is bij iedereen wat verteerd, de mobilhome is gevuld en de eerste wandeling zit erop. Lander heeft zijn eerste berg overwonnen: meer dan 200m geklommen, helemaal zelf gedaan! Fien heeft er ook een paar gestapt, maar toch vooral in de Manduca gezeten (danku voor het uitlenen, Katrien!)

Ik zou niet helemaal eerlijk zijn om de eerste dagen “ontspannende vakantie” te noemen: kindjes tussen 3:30 en 7:30 proberen stil te houden (papa slaapt nog!), kindjes proberen wakker te houden tijdens het winkelen (nu niet slapen!), en zelf ook niet echt uitgeslapen natuurlijk. Maar we wisten dat dit erbij hoorde, ik had het misschien zelfs nog erger verwacht. En geruzie op de achterbank tijdens het rijden hoort haar het schijnt bij elke gezellige gezinsvakantie.

Maar nu zitten we buiten onze (!!) mobilhome, met een glaasje wijn, Grim de kaart aan het bekijken en ik aan het bloggen. Zelfs met een de dikke fleece aan voelt het helemaal als vakantie.