Vanmorgen waren we al vroeg wakker: we hebben niet echt goed geslapen.
Er stond vandaag natuurlijk heel wat te doen: zorgen dat onze mobilhome gemaakt zou worden, een onderkomen zoeken voor een weekje of zo en zorgen dat we ons hier kunnen verplaatsen.
Met dat laatste heeft de garage ons alvast even verdergeholpen: we mogen minstens voor het weekend een auto van hun lenen. Dankjewel; dat scheelt alweer een paar dagen huur. Het is trouwens een heel vriendelijke garage: ik kan ze aan iedereen aanbevelen…
We hadden ondertussen al wat bagage en eten uit de mobilhome afgesplitst en in respectievelijk een rugzak en bak gestoken.
Met die wagen, de lonely planet en de rankers app op zak gingen we in Paiha op zoek naar geschikte accomodatie. Er waren 2 mogelijkheden voor ons: een appartementje of vakantiehuisje of zo, ofwel een camping. We hebben immers ook een volledige campeeruitrusting, inclusief tent, slaapzakken en slaapmatjes meegesleurd naar Nieuw-Zeeland.
Na een paar uurtjes rondrijden, is het het laatste geworden: onze tent staat ondertussen netjes opgesteld in een mooie camping vlak aan de zee. Super. (Die tent waren we eerst nog even gaan oppikken bij de mobilhome. Het gaat hier regenen, dus is het altijd handig dat je tent daarvoor al recht staat :))
Noot: die witte auto is de onze :).
De rest van de dag hebben we gevuld met wat rondlopen in Paiha en bekijken wat we de volgende dagen kunnen doen hier: we zullen minstens tot dinsdag hier zijn en de garage verwacht dat het zelfs een week zou kunnen zijn. Ondertussen ook een raming van de kosten gekregen: wellicht komen we er vanaf met ongeveer 1500 NZD. Als we heel veel geluk hebben, komt zelfs de verzekering tussen en hoeven we enkel de franchise te betalen (300 NZD). We wachten af. Ondertussen duiken we in het gezelschap van een zachte lenteregen de slaapzak van ons tentje in.
Het vakantiegevoel is al een beetje terug. Nu de nieuwe vermoeidheid nog wat wegwassen.
Wordt zeker nog vervolgd :-).
Dag Grimme,
Ik had je blog nog niet geraadpleegd maar met een dag vrijaf op 11 november is het dan toch gelukt. ’t is even wennen geweest om je niet meer grijnzend te vinden als ik om 7u ’s morgens bij Colruyt binnenloop. Maar als je al die foto’s ziet, ja dan weet je waarom. Ik ben stikjaloers :-). Geniet er ongelooflijk van man, dit soort uitjes is dikwijls een “once in a lifetime” ervaring. Dit ga ik verder volgen. Superleuk!
Beste groeten,
Kris.
Hoi Grim, Bert, Lander en Fien,
Amaaaaai, al heel wat belevenissen achter de rug, maar de foto’s vertellen ons wel dat het de moeite waard is. Wat een mooi land is Nieuw-Zeeland!! En wij mogen daar zomaar mee van genieten dankzij jullie :). Hopelijk is de mobilhome vlug terug in orde (moemoe zou daar alvast een kaarsje voor branden hierboven).
Nog veel fijne avonturen en vanaf vandaag zal ik wat vaker op de blog komen kijken (dankzij de hulp van ons Lieve).
Lieve groetjes,
Tante Wies (en Lieve)
Hey Kris,
blij iets van jou (en Colruyt ;-)) te horen. Ik ga er zeker van genieten.
PS Ik heb maar 1 boek bij (over data governance :-)), maar ben er nog niet aan begonnen. Ik hoop dat ik er ergens de tijd voor vind 😉
Dag tante Wies en Lieve,
blij dat het gelukt is. Alle kaarsjes zijn zeker welkom. :-))
Grim