Wat een dag! Ongelooflijk. Wat een schoonheid hebben we vandaag niet gezien. Het gaat in stijgende lijn. Ik heb al mijn superlatieven al opgebruikt in de vorige posts. Hoe kan ik jullie dit nog beschrijven? Ik zie het ook aan het aantal foto’s: de laatste 2 dagen zo’n 500 foto’s gemaakt. Ok. Een heel deel ervan verwijder ik alsnog. Maar dan nog blijven er zo’n 120 over. 

Vanochtend begonnen met een strandwandeling aan de andere kant van de Maitai baai. Het belooft een prachtige dag te worden: stralend weer.

Er is ook tijd voor schoolwerk op het strand: leren schrijven in het zand. Wat dacht je hiervan, juf Ria? Iets voor jou?

Na nog een appeltje rond 10u45 vertrokken richting Cape Reinga. Het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland. Hier vertrekt (of komt aan) dus ook de ‘Te Araroa’, die wandeling van 3000 km. Wie ging er alweer mee over 15 tot 20 jaar?

De rit ernaar toe was magnifiek, Cape Reinga zelf overtrof dit nog zo mogelijk.

Het stralende weer zat daar zeker ook voor iets tussen, want 2 weken geleden vertelden 2 Fransen ons nog dat ze Cape Reinga helemaal niet zo spectaculair vonden. Ik kan het me niet voorstellen. Na nog een korte wandeling hier – wat hadden we er graag een lange van gemaakt – terug de mobilhome in richting Pokenui, zo’n 60 km zuidelijker. De familie Bogaerts-Verheyen heeft op dit moment immers zijn jaarlijkse weekendje. Het ideale moment om te skypen en pas vanaf dit punt is er terug ontvangst en Wifi te vinden.

Onderweg nog even gestopt bij indrukwekkende zandduinen waarop je ook kan surfen.

Wij hebben geen surfboard genomen, maar toch even op onze poep geprobeerd. Bakken vol zand zaten dus in onze broek.

Op de camping was de douche dus meer dan welkom. De foto’s van de laatste 2 dagen nog doorgenomen en even Skype getest met de familie als voorbereiding op morgen. We kijken er al naar uit!!