Vandaag zouden we de ‘White cliffs walkway’ wandelen. Een 3 uur durende luswandeling van 6,5 km, aldus de Lonely Planet. De wandeling loopt gedeeltelijk over een strand dat enkel vrij is 2u voor en 2u na eb. De juiste timing is dus belangrijk. Rond 14u zou het eb zijn, dus we konden niet voor 12u vertrekken. Toch maar eens gaan kijken, dachten we zo. Tegen de tijd dat we ter plekke waren, parking gevonden hadden en volledig vertrekkensklaar waren, was het 11u. 
Hieronder een fotootje van de parking

Als we eerst het stuk zouden doen dat niet over het strand loopt, konden we alvast vertrekken. En dus gingen we op pad, de berg op. De zichten waren op zich mooi, maar de ons beloofde spectaculaire vergezichten op mount Taranaki (een 2500 m hoge vulkaan) bleven helaas uit: veel te veel wolken.

Daartegenover stonden wel enkele leuke onverwachte hindernissen.

In het begin hadden we enkel met vlagen wat regen, maar gaandeweg begonnen regen en wind meer op te zetten. Tegen dat we aan de kust arriveerden (na een lunch in een stuk beschut woud), was het continu aan het regenen en hevig aan het waaien. Toch kon dat de pret niet bederven: er was te veel te zien en te doen: een stuk van de kliffen was ingestort en daar moesten we over klauteren. Een 2de duidelijke hindernis die we moesten overwinnen. Dat leverde heel wat plezier op voor ons allemaal en voor onze berggeit (Lander) in het bijzonder.

Daarna dachten we dat we er vanaf waren, maar toen moest het ergste nog komen: de ganse kust was 1 grote aaneenschakeling van supergladde, door het water afgesleten stenen. Zelfs onze wandelschoenen hadden hier geen grip op. Tussen deze stenen, lagen plassen zeewater die tot aan onze enkels reikten. Hier zijn we wonderwel heelhuids overgeraakt, maar niet zonder natte voeten. Het laatste stuk over het strand was gelukkig veel makkelijker en zo kwamen we alsnog op een schappelijk uur terug aan de mobilhome.

We waren ondertussen allemaal in meer of mindere mate doorweekt, maar kou hadden we gelukkig niet. Snel een stel droge kleren aan (wat is het toch makkelijk om altijd je hele hebben en houden bij je te hebben) en op weg naar Mount Taranaki. Nu zitten we op een camping in Stratford, waar we meteen onze kleren buiten te drogen hebben gehangen aangezien het zonnetje ondertussen was komen piepen.

Net nog even gaan lopen met de indrukwekkende vulkaan op de achtergrond en dadelijk ons bedje in. Morgen weer een nieuwe dag!