De Hooker Valley Track staat deze voormiddag op het menu. De wandeling loopt in de vallei naast Mount Cook: de hoogste berg van de Zuidelijke Alpen en met zijn 3754m meteen ook de hoogste berg van Nieuw-Zeeland en van Australasia. We moesten vanop de camping nog een dik uur rijden naar het startpunt van de wandeling. Wat een tocht.

In Europa worden de wegen bochtiger en bochtiger en de omgeving meer en meer heuvelachtig naargelang je dichter bij een bergketen komt. Zo niet in Nieuw-Zeeland: we reden door een gigantische brede vlakte waar links en rechts de heuvels stilaan bergen worden. Maar daar heeft de weg noch wij last van: die blijft ongeveer recht lopen. Recht naar Mount Cook. 

Heel imposant want op deze prachtige dag konden we onmetelijk ver zien. Eerst was Mount Cook een witte stip in de verte naast de andere bruine stipjes, maar naarmate de kilometers verstreken, werd de witte stip een gigantische witte berg en ook de bergtoppen errond waren nog goed wit. 

Toen we er toekwamen – nog steeds op de weg in een gigantische vlakte – werd ik overvallen door een gevoel van onmetelijke nietigheid: een klein mensje aan de voet van een reus. Want dat is ie wel degelijk. Je wordt er nederig van.

Tegelijk werd ook duidelijk dat we hier niet alleen zouden zijn: een vrij grote parkeerplaats was al ongeveer volgeparkeerd en het volk bleef toekomen. Je kon het ook meteen zien aan het wandelpad zelf: het was bijna een boulevard (nvdr: hier wordt een tikkeltje overdreven). Het pad was quasi perfect vlak, weer goed onderhouden en je kon er heel comfortabel met 2 naast elkaar lopen. Ook met 3 was mogelijk, maar dan kon er niemand meer passeren.

Ik kom weer superlatieven te kort om schoonheid van de wandeling te beschrijven. De Hooker Valley is werkelijk een pareltje. 

 Het eindpunt – de Hooker gletsjer is indrukwekkend.

Nog indrukwekkender, en vooral heel erg beangstigend, is de snelheid waarmee de gletsjer verdwijnt. Nog maar enkele jaren terug kwam het ijs nog waar nu netjes een paar stevige banken staan getimmerd. Nu ligt hij een paar 100 meter verder, voorafgegaan door een groot gletsjermeer en vanboven al helemaal bruingrijs van de stenen wat eveneens een teken is dat de gletsjer tegen sneltempo aan het smelten is. Dat meneer Trump hier maar eens komt kijken, en ook meteen naar de gletsjer aan het startpunt van de wandeling, die er ondertussen niet meer is, maar alleen nog wat sporen nalaat. En de Tasman Gletsjer – 1 valleitje verder – waar we in de namiddag nog een wandeling (Blue Lakes & Tasman Glacier view walk) hebben gemaakt. Ook die gaat met rasse schreden achteruit. 20 jaar terug zouden we op de gletsjer gestaan hebben. En nu?

Kijk maar eens goed, Lander & Fien. Want als je terug zou komen met je kinderen, dan zal je de gletsjer niet meer kunnen zien… We hebben het hen gezegd. De betekenis ervan dringt – misschien gelukkig maar – nog niet door.

Nog een teken aan de wand: de ‘Blue lakes’ zijn helemaal niet meer blauw. Dat komt omdat er geen water van de gletsjers meer in komt omdat ze te ver zijn teruggetrokken. Enkel nog regenwater en dat is blijkbaar groen, niet blauw….

Noot bij de foto: de Tasman gletsjer vind je centraal achteraan. Al het grijs links rechts en op de voorgrond (en uiteraard ook het meer) was 20 jaar terug nog allemaal gletsjer. Je kan rechts nog goed zien hoe hoog hij kwam.

Noot bij foto: de vallei, ooit – in een ijstijd – nog uitgesleten door een gigantische gletsjer. Rechts zie je een ‘Blue Lake’

Terug naar de superlatieven. Het waren dus – ook in de namiddag – ongelooflijk prachtige wandelingen. Enige dikke vette minpunt: wij, de hordes toeristen. We waren met veel en veel te veel waardoor het eigenlijk niet meer leuk wandelen was. De downside van een makkelijk bereikbare spectaculaire berg in combinatie met een zonnige dag.

Na de wandeling nog enkele uurtjes gereden – net iets te veel om nog leuk te blijven. We staan nu weliswaar op een mooie plaats aan Lake Aviemore, maar wat een gratis plaats had moeten zijn, blijkt uiteindelijk 20 NZD te kosten voor werkelijk niets: gewoon het recht om hier te staan. We konden het niet laten en hebben ‘afzetters’ op hun registratieformuliertje geschreven toen we het in de ‘honesty box’ staken. Niet dat het ook maar iets zal veranderen, maar het lucht toch op.