Wat een dag! Dunedin kennen we ondertussen op ons duimpje:

Eerst 1,5 uur naar Dunedin bollen, naar een adres waar de garage die we uitgekozen hadden voor een onderhoud niet langer bleek te zijn. Een half uurtje later stonden we dan toch voor hun deur: google kent hun adres beter dan hun eigen website!

Het waren wel heel vriendelijke mensen: ze wilden meteen aan onze mobilhome beginnen en het werk onderbreken tegen 13u zodat we naar onze afspraak voor het repareren van de koelkast konden rijden. Bovendien mochten we ondertussen een wagen van hun lenen. Mooi toch. Voor zo’n vervangwagen is hier bovendien ook geen administratieve poespas nodig: je krijgt de sleutel, je stapt in en je rijdt weg.

Heel gek trouwens om nog eens met een auto te rijden: wat zit je laag en hoe stil is zo’n auto toch als je ermee rijdt. Het was wel terug even aanpassen aan rijden met een auto. Benieuwd wat dat in België gaat geven over 1,5 maand :-).

Soit, met die auto even naar de botanische tuin gereden om 2 uurtjes later alweer aan de garage te staan. We hebben ons nog moeten haasten. Ik had zelfs maar de tijd voor 1 fotootje:

Bij de garage gekomen, mochten we gewoon wegrijden naar de mobilhome specialist. Zonder te betalen nota bene. Hier hebben ze nog vertrouwen in een mens.

Bij die mobilhome specialist was het wel een absolute klucht: we hadden een afspraak om 13u, maar de koelkast hersteller was blijkbaar een externe kerel en die was er nog niet. Om 13u15 nog niet, om 13u30 nog niet, … Wij ondertussen de kindjes maar entertainen op een warme geasfalteerde parking van een industrieterrein. Als we keuze hadden, zouden we netjes vertrokken zijn. Maar alternatieven waren er niet. We hebben nochtans wel geprobeerd er te vinden; onder andere bij de eerste garage.

De beste quote : “Wayne comes when he comes”.

Bovendien wou men om een onduidelijke reden nog niet naar het probleem met onze waterpomp – ze blijft maar pompen – kijken totdat die kerel er was. Uiteindelijk is ie er dan toch doorgekomen rond 13u45. Na nog eens een bewogen 45 minuten wachten, is hij er dan in geslaagd om de koelkast ook te repareren. Ondertussen was er dan toch ook iemand naar de pomp komen kijken: het onding van 20 jaar oud was aan vervanging toe. Ik moet zeggen: wat een gemak is zo’n nieuwe pomp die je niet elke keer in de zekeringenkast moet gaan afzetten ;-). Tegen 15u30 was men eindelijk klaar en konden we betalen en terug naar de eerste garage. Daar waren ze immers nog niet helemaal klaar.

Ik zei daarnet dat het een bewogen 45 minuten waren. Wel, ons Fien was er ondertussen ergens in geslaagd zich op die parking met gezicht vooruit op de grond te smijten. Resultaat: heeeeeel veeeeeeeel bloed, bloed en nog eens bloed. En nog meer gehuil, geschreeuw en gefriemel van ons Fien. Er zijn mensen uit hun kantoortje gekomen om te kijken wat er gaande was. Zo veel geschreeuw. 

Het bloed bleek uit een klein gaatje in haar voorhoofd te komen, maar we mochten er niet aankomen. Het bloeden stopte gelukkig vrij snel en een tutje deed verder wonderen. 

Blijkbaar was ze met haar voorhoofd pal op een scherp mini steentje gevallen. Daarbij was ze er ook nog in geslaagd haar neus en kin aan het asfalt te schaven. Ze zag er lief uit, maar een dokter zou wellicht niet nodig zijn.

Bon, terug naar de eerste garage voor het vervolg van het onderhoud, reparatie van de deur, behandeling van de roest aan de onderkant en oplossen van een klein olielekje.

We mochten opnieuw de wagen lenen, tegen 17u30 werden we terug verwacht. Aangezien ons Fien haar wondje toch terug een beetje aan’t bloeden was, besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en de kleine 2u te gebruiken om eens langs de dokter te gaan, hoewel we er bijna zeker van waren dat het niks zou zijn.

In Nieuw-Zeeland gaat dat als volgt: eerst 120 NZD betalen, dan zullen we eens kijken. De dokter was een vriendelijke man en de verpleegster was de beste verpleegster voor kinderen die ik ooit gezien heb: met wat fruitsapijsjes, blaasbelletjes en stickertjes had ze in een mum van tijd het hart en het vertrouwen van ons Fien gewonnen zodat ze de wonde mooi proper kon maken en de dokter ernaar kon kijken. Puik werk.

Er bleek – zoals we al dachten – geen verdere verzorging nodig. Enkele dagen tijd geven om te genezen en klaar is kees.

Na nog een hele korte stop in de winkel konden we terug naar de garage bollen want het was alweer 17u30.

Een heel deel van het werk is gedaan. Roestbehandeling en dergelijke konden we eventueel nog elders laten doen. Uiteindelijk besloten om morgen terug te komen en het door deze garage te laten doen. 

Het was me een dagje wel met veel wachten en veeeel betalen.

Maar ach, bij het kijken naar alternatieven voor het geval we de mobilhome enkele weken voor we vertrekken, kunnen verkopen, weten we weer waarom we geen mobilhome gehuurd hebben.

Even naar huurprijzen van een mobilhome gekeken voor de periode van 1 tot en met 15 maart: 6000 NZD voor 2 weken, niet eens in hoogseizoen.  Na lang zoeken vind je wel een firma waar we er mogelijks met 3000 NZD vanaf geraken. Pffff.