Alweer niet zo’n goed – zeg eigenlijk maar slechte – nacht voor Bert en ook de kindjes hebben niet lang geslapen. Als dat maar goed gaat vandaag.
Vandaag gaan we Otago Peninsula bezoeken. Hier leeft de enige Albatros kolonie op vast land, een paar kolonies van blauwe pinguïns, een paar van gele pinguïns en nog wat zeehonden en zeeleeuwen. Helaas kan je het meeste maar via een geboekte tour bezoeken. Daar hebben we nu even geen zin in. We hopen hier wel wat wandelingen te doen en – wie weet – misschien komen we er zo wel een paar tegen.
De hemelsluizen zijn hier echter open gezet, dus eerst even naar de winkel en dan rustig de middag afwachten (de kindjes slapen) iets eten en dan hopelijk op pad in betere weersomstandigheden.
Ons Fien was helaas met 2 verkeerde benen uit haar slaapje ontwaakt: geen huis mee te houden. Uiteindelijk besloten om ons Fien opnieuw te slapen te leggen en met onze Lander alleen te gaan wandelen. Bert zou dan bij Fien blijven.
Lander en ik hadden veel geluk: tussen 2 regenbuien door was het 1,5u prachtig weer in Sandfly bay.
Hoewel de naam niet veel goeds doet vermoeden – de sandflies zijn de pest van Nieuw-Zeeland – was het een prachtige baai die voor ons heel wat moois en enkele leuke verrassingen in petto had:
- vlakbij het strand in de zee een geelogige pinguïn gespot. Prachtig beestje. Lijkt wel wat onhandig te zwemmen.
- Aan het eind van de baai lagen massa’s zeehonden te luierikken. Hoewel ze open en bloot op de rotsen lagen, hadden we ze eerst nog niet eens gezien. Hoeveel tel jij er op deze foto? Tip: het zijn er echt wel meer dan 20!
- En dan volgde het topmoment van de wandeling: enkele meters voor ons kwam er even een zeeleeuw zo maar uit het water flaneren. Hij bleef even op het zand staan rondkijken en ging dan het water terug in om in de zee te verdwijnen. Wat een beest!
Terug in de mobilhome had ons Fien er ondertussen wel zin in. We besloten een baai verder te rijden voor enkele korte wandelingen doorheen Sandymount Recreation reserve. Als het weer het toeliet tenminste, want ondertussen was het weer aan het regenen gegaan.
Zoals de naam ‘Sandymount’ al deed vermoeden, ging het om een berg(je) en dat leverde ons dan ook meteen fenomenale vergezichten op.
Opnieuw hadden we weer veel geluk: het was weer gestopt met regenen. Wij deden snel al onze spullen aan en gingen op pad.
De wandelingen waren absolute top, mede dankzij de regen die tijdelijk verstek liet gaan. Alleen op het einde moesten we het nog even op een lopen zetten naar de mobilhome toen de hemelsluizen weer wijd open gingen. Maar ons hoor je echt niet klagen.
Noot: Lopen naar de mobilhome om de regen voor te zijn. Gaan we het halen
