We laten Otago Peninsula vandaag achter ons en trekken naar de Catlins. Er was regen voorspeld, maar de zon had besloten ons toch nog even uit te wuiven.
Onderweg kwamen we nog even de wegwijzer naar Larnach Castle tegen – het enige kasteel in Nieuw-Zeeland. Snel besloten hier toch nog een bezoek te brengen aan het kasteel en zijn tuinen. 

Daar hebben we absoluut geen spijt van gehad.
Het was een mooi kasteel met fenomenale tuinen. Wat had ik je hier graag mee naartoe genomen, Wim.
Het kasteel lag boven op een berg die een prachtig zicht heeft op het schiereiland. De tuin maakte hier een daar ook gretig gebruik van dat zicht. 

Bovendien waren er hier en daar speelse verwijzigingen naar ‘Alice in Wonderland’ in verwerkt.

Mooi, mooi, mooi. Ook de kindjes vonden het jammer om terug te vertrekken.

Vervolgens een heel eindje gereden tot aan de Catlins. We hebben daar de verharde wegen verlaten om ons naar Jack’s Blowhole te begeven. Een gat van 55m diep, 200m landinwaarts dat via een onderdoorgang toch volledig in de macht van de zee ligt.
Hoewel op zich wel indrukwekkend, is het vooral de kustlijn die hier de show steelt. Opnieuw een mooi strand, mooi blauwe zee en prachtige kliffen…

Na de wandeling nog even van het zonnetje genoten op dit strand en we hadden geluk: plots komt er een zeeleeuw het strandje op gezwommen. Ditmaal een vrouwtje.

Ik moet zeggen – sorry, dames – de mannetjes zijn toch wel wat imposanter dan de vrouwtjes. Naar mijn schatting 3 keer zo groot. Het vrouwtje – moet ik toegeven – was dan weer wel zeker 3 keer mooier dan het mannetje.

In elk geval hebben we een half uurtje naar haar staan/zitten gapen, terwijl de kindjes nog wat in het zand speelden. Daarna was het helaas hoog tijd voor ons om te vertrekken en een staplaats te zoeken.

Wat dat laatste betreft, heeft Bert ons naar een pareltje geloodst. Misschien wel ons mooiste plaatsje tot hiertoe (zie foto bovenaan).