Pffff. Regen, regen, regen en nog eens regen. Een groot deel van de nacht en een heel stuk van de dag. De westkust doet zijn reputatie alle eer aan. Op zich heb ik daar niks op tegen, behalve dat je dan zo weinig kan zien van de bergen hier. En dat het zo’n gedoe is om buiten te komen.
Vandaag stond sowieso het vervolg van de rit naar Fox Glacier op het menu. Deze rit had ongeloof prachtig moeten zijn, maar daar hebben we meestal niet veel van gezien.
Af en toe kunnen we een glimp opvangen van de onaardse en ongerepte schoonheid van dit woeste Nieuw-Zeeland. Woest is het altijd geweest als we de bordjes mogen geloven: ze hebben het pas in 1965 kunnen ontsluiten met een echte weg. Dan trekken de wolken een klein beetje weg, net als je over een brug rijdt en kan je de rivier zien met daarachter spitse bergen, deels gehuld in wolken, deels bedekt door subtropisch regenwoud. Wat zou ik dit stukje Nieuw-Zeeland graag in al zijn pracht kunnen bewonderen.
De eerste tussenstop – Knights point – staat in de Lonely Planet als: ‘Stop if humanly possible’. Stoppen doen we, maar ik ben de enige die uitstapt in de gietende regen. Je voelt de potentie van schoonheid in alle schimmen die je ziet, maar eigenlijk krijg ik niks te zien.
De tweede tussenstop – Lake Moeraki – stappen Bert, Fien en ik uit. Lander blijft zitten. Dit is nog meer Jurassic Park; ik weet het; ik val in herhaling.
Dan rijden we door tot Lake Matheson. In goede omstandigheden een spiegelmeer waarin de bergpracht die we zouden moeten kunnen zien, nog eens weerspiegeld wordt ook. Hier doen de kindjes en ik een wandeling. Bert komt ons later vervoegen.
Het is opnieuw noppes. Maar opnieuw voel je dat het kan zijn. Misschien moeten we nog eens terugkomen bij mooi weer.
Noot: het wit is waar de bergen zouden moeten zijn volgens de prachtige bordjes 😉
Tot slot doen we ook nog een wandeling door een stukje regenwoud. Nog maar eens een fantastisch stukje bos. Wat is dat mooi. Onbeschrijflijk. Wat kan een gevallen boom toch glorieus mooi worden.
De dag zit erop. Morgen geven ze normaal mooi weer. Misschien moeten we nog maar eens terugrijden dan. We zien wel.
Ah ja, deze panorama foto van Lake Wanaka – enkele dagen geleden – kan ik jullie niet onthouden:
