Er zijn ook onbeleefde Nieuw-Zeelanders: afspraak maken om naar de mobilhome te komen kijken en dan toch niet komen opdagen. Het gebeurt hier dus ook. 

Nu ja, daarna alsnog naar de het centrum van Auckland vertrokken voor een stadswandeling. Tenminste dat was de bedoeling, maar ons tochtje is in het water gevallen. Dat mag je heel letterlijk nemen: bakken water hebben we over ons gekregen. De hemelsluizen gingen hier weer wagenwijd open voor uren aan een stuk. We hebben even geprobeerd om een stukje van de wandeling te doen, maar er was geen beginnen aan: 15 seconden buiten en je was kletsekloddernat. 

Uiteindelijk zijn we terug in de mobilhome gekropen, hebben we wat spelletjes gespeeld en tot slot wat boterhammetjes gegeten. Toen was er nog geen beterschap op komst en hebben we er de brui aan gegeven. We zijn naar de cabin gereden die we gehuurd hebben voor onze laatste dagen en begonnen met leegladen en poetsen van de mobilhome. Ongelooflijk wat er allemaal in zo’n kleine mobilhome kan. Ongelooflijk ook hoeveel kleren we te veel bij hadden uit België. Er is het een en ander nog proper.

Toen ons Fien wakker werd uit haar namiddagslaapje ben ik even met de kindjes gaan zwemmen zodat tenminste toch een van ons verder kon doen. Tegen 19u waren we ermee klaar. 

Nog snel een beetje eten – de kindjes hadden al wat restjes gekregen – en ons klaarmaken voor een lange dag morgen: we moeten om 9u op de luchthaven geraken. Zonder file is dat zo’n 20 minuten, maar wie weet hoe lang het zal worden in de ochtendspits. Morgen weten we meer.