De ochtendspits was er eentje om ‘u’ tegen te zeggen, maar we hadden geluk: omdat we met zijn vieren in 1 auto zaten, mochten we een aparte rijstrook gebruiken waar de meeste auto’s dus niet op mochten rijden. Geweldig systeem! Carpoolen wordt zo echt beloond. We hebben hier zeker 20 minuten door gewonnen. We waren dus tijdig aan de luchthaven. Die was ietwat groter dan we bij aankomst hadden opgemerkt. Bert ging met de kindjes wachten op de komst van Marc, terwijl ik de wagen ging afhalen. Die bleek ietwat kleiner dan verwacht: een Mazda demio. Op de website stond dat deze verrassingsauto 5 man en 3 koffers kan vervoeren. Ruim voldoende voor ons en onze bagage dachten we. Benieuwd of dat effectief zal lukken wanneer we terug naar België vertrekken.
Voor de rest liep alles perfect: Marc kwam, zag en betaalde de mobilhome. Wij van onze kant droegen de eigendom over.
Na nog een afscheidsfotootje van ons en de mobilhome en een extra ‘zwaaitoertje’ rond de mobilhome met onze nieuwe racekar, konden we met een gerust gemoed richting Auckland city vertrekken om de wandeling die we gisteren wilden doen, nogmaals te proberen. Vandaag zou dat geen probleem vormen: de zon plezierde ons goedhartig met haar aanwezigheid. Jassen bleven in de auto en de truien gingen al snel uit. Auckland blijkt een hele leuke stad: mooie skyline met niet te veel hoogbouw. Prachtige gebouwen en veel plaatsen waar je toch tot rust kan komen en de drukte wat achter je kan laten. We hebben hier uiteindelijk praktisch een ganse dag rondgekuierd en ons geen moment verveeld.
Een spiegeltent die uit België lijkt te komen 
Een leuke speeltuin
Wellicht kwam dat ook door de goedgekozen pauzes: ’s middags lekker en toch wel goedkoop eten bij een goede Koreaan (62 dollar voor ons 4!). In de vroege namiddag een lekker ijsje bij de haven en tot slot nog een gesuikerd drankje.
Terug bij ons ‘vakantiehuisje’ zijn de kindjes en ik nog even het zwembad ingedoken. De kindjes waren volledig uitgeteld: ons Fien heeft zelfs het einde van het dagelijkse verhaaltje van Bert niet gehaald.
Onze Lander gelukkig wel, want we zouden nog een laatste keer met de juf en de klas skypen. Deze keer konden we afscheid nemen met de woorden ‘tot volgende week’ en Lander werd zeer enthousiast uitgewaaid door zijn speelkameraadjes. Dat wordt een prettig weerzien volgende week. Ook hij was binnen de minuut in dromenland. Wij hopen voor ons hetzelfde.
Nu nog 2 dagen volop genieten van Auckland en ruime omgeving en dan ons avontuurtje hier terug inruilen voor ons grote avontuur in België. 🙂